I. Edicións críticas: Nunes (1972 [1932]: 338 [= LPGP 898]); Arias Freixedo (2010: XVIII); Littera (2016: II, 448-449).
II. Outras edicións: Monaci (1875: 183); Braga (1878: 95-96); Machado & Machado (1953: IV, 269).
III. Antoloxías: Nemésio (1961 [1949]: 132); Torres (1977: 286).
1 viron] uyro B 4 terras] teiras B 5 jaz] las V 6 terra] teira B 10 om. V
5 catarán] cataram Nunes 10 om. Nunes
(I) Os meus ollos, que viron a miña señora e a súa fermosa figura, han ser maos de afacer agora lonxe dela, nas terras a onde eu for, e ollarán moito para onde está a terra desta dona que os fai sempre chorar e perder o sono.
(II) E moito mellor farían a si mesmos e a min se a non fosen ver, pois por outra non me [...]
Esquema métrico:10a 10b 10b 10a 10c 10c 10b (?)
En V, no final do v. 7, o copista colocou a marca (liña ondulada en vertical) que con frecuencia utiliza para indicar o final de columna, mais escribiu aínda dous versos máis. Neste cancioneiro, Colocci separou estes dous versos cunha liña horizontal rematada en ángulo á esquerda, talvez interpretándoos como refrán ou máis probabelmente como inicio dunha nova estrofa.
O sentido destes dous versos asóciaos sen dúbida aos da primeira estrofa, como constituíntes de unha mesma cantiga. Unha cantiga que, con toda a certeza nos chegou incompleta, segundo se pode deducir do fragmento do v. 10 transmitido por B.
A vogal final -i de longi (tamén en 33.6, 323.7, 721.12, 800.5, 957.3, 966.9, 1032.24 e 1139.2, 5, 7 e 10), a convivir con longe, tamén aparece noutros adverbios: tardi (véxase nota a 1008.16) e eiri (véxase nota a 114.9), talvez por influencia deste (Mariño Paz 2009: 83). Nos nomes só se rexistra sangui (véxase nota a 1410.17).
Anterior
