1109 [= Tav 64,18]: Joan Baveca «Muitos dizen que gran coita d’amor» [B 1107, V 698]

Transcrición paleográficaImprimir

B


  Muytos dizē q̄ gram coita damor  
  Os fazē mays de mil guysas cuidar  
  E deuomeu desta marauilhar  
  Q̄ por uos moyre nō cuydo senhor  
  Senō encomo parecedes bē  
  Desy en como ayerey deuos bē  
     
  E sse iomē a cuydadꝯ bē sey  
  Se ꝑ coita damor an de seer  
  Q̄ eu deuya cuydadꝯ auer  
  Pero senhor nūca en al cuydei  
  Senō ⸫⸻  
     
  Came coyta uossamor assy  
  Q̄ nūca dormi se ds̄ mi pardō  
  E cuydo sempᵉ no meu coraçō  
  ₽o nō cuydal desq̄uꝯ vi  
  Senō en  
     
  E damor sey q̄ nulhomē nō 1  
  En mayor coita ca mi pᵉuos vē  

V


  Muytus dizen que gram coita damor  
  os fazen mays de mil guysas cuydar  
  edeuomeu desta marauilhar  
  que por uos moyre nō cuydo senhor  
  se non encomo parecedes ben  
  desy encomo (p*)2 auerey deuos ben  
     
  E sse oiomē a cuydadꝯ ben sey  
  se ꝑ coita damor an de seer  
  q̄ eu deuia cuydadus auer  
  ꝑo senhor nūca en al cuydei  
  senō.  
     
  Came coyta uossamor assy  
  q̄ nunca dormi se đs mi perdon  
  e cuydo semp̃ no meu coraçon  
  ꝑo non cuydal desq̄uꝯ ui  
  senō en.  
     
  E damor sey q̄ nulhomē nō ten  
  en mayor coyta cami pᵉuos uen.  
  1. ^

    Colocci marcou os versos da fiinda cunha liña vertical á esquerda.

  2. ^

    O copista comezou a escribir os caracteres <pa> por salto á palabra da liña superior, e ao decatarse do erro anulounos cun trazo de pluma.