B non recolle a esperada copia (abreviada) do refrán na segunda estrofa, de modo que a apostila colocciana tornel foi colocada erroneamente no inicio do segundo hemistiquio do v. 5.
I. Edicións críticas: Nunes (1973 [1928]: 319-320 [= LPGP 803]); Cohen (2003: 351); Littera (2016: II, 330).
II. Outras edicións: Monaci (1875: 251); Braga (1878: 136); Machado & Machado (1956: V, 180); Montero Santalha (2004).
III. Antoloxías: Nunes (1959: 299); Álvarez Blázquez (1975: 183).
5 veesse] (h) veesse B; ala] ela V 6 om. B 7 min] mi V
En Nunes todos os versos da cantiga son divididos en dous versos curtos hexasilábicos graves.
(I) Deus sabe que vivo máis coitada do que adoitaba, porque se foi o meu amigo e ben vin, cando se ía, que se inimizaría comigo.
(II) E dixéralle eu, antes de que se fose de xunto a min, que viñese cedo e que, se alá tardase, que se inimizaría comigo.
(III) E dixéralle eu, antes de que partise do meu lado, que, se quixese vivir moito tempo onde non me vise, que se inimizaría comigo.
Esquema métrico: 3 x 13’a 13’a 7’B (= RM 26:35)
Obsérvese como se repite a conxunción completiva que tras unha frase parentética, coa particularidade de que se reitera coa forma ca, variante concorrente ao longo do corpus:
E dissera-lh’eu, ...,
que, se muito quisesse viver u me non visse,
ca se [perderia migo].
Anterior
