(I) Dou grazas a Deus hoxe, miña señora, porque vos podo ver, pois eu xa nunca vería nada pracenteiro no mundo por ninguna outra cousa: cando eu gozarei nunca de ben se mo Deus de vós non der?

(II) Eu sei isto, e sei, miña señora fermosa, que deste tal poder que me Deus dá de vos ver resultarame a perda da vida e da razón cando eu non vos puider ver.

(III) Mais, mentres eu vos puider ver e puider convosco falar, por non me querer Deus dar máis ben de vós, xa eu o recibo niso e non pedirei a Deus a morte, miña señora.

(IV) E se Deus me concedese o voso ben e non quixese convosco acordar que me poida durar, non me será conveniente, porque sei que logo terei que rogar a Deus pola miña morte, miña señora.