(I) A miña señora, que eu polo meu mal vin, fíxoa Deus señora de moi bo prez e a máis fermosa de todas cantas El creou: abofé, e todo para o meu mal a fixo Deus señora de moito ben e a mellor das mellores donas.

(II) E por tal (dona) morro e direivos outra cousa: fíxolle todo isto e fíxolle moito ben en a facer dona moi sensata e moi doce; e todo para o meu mal a fixo Deus señora de moito ben e a mellor das mellores donas.

(III) E non me mostrou Noso Señor os seus ollos, abofé, polo ben dos meus, mais polo meu mal; e así (o) quixo Deus: por me facer sufrir unha coita maior a fixo Deus señora de moito ben e a mellor das mellores donas.