(I) Á miña señora, que me ten no seu poder e a quen eu sei amar máis que a calquera outra cousa, sempre eu lle farei de bo grado canto ela me mandar que eu poida facer; mais non lle podo facer unha cousa cando me di que non a ame, pois eu non podo decidir iso, (II) pois se eu puidese decidir, así Deus me valla, non a amar, ela non tería que me rogar, pois eu mesmo me rogaría para o facer; mais non podo querer mal a quen Noso Señor lle quixo dar tanto ben como El lle deu, e tanta beleza.
(III) E a súa bondade e a súa fermosura fanme a min amar tanto a miña señora (e a súa fama e a súa agradábel conversa) que non podo, por nada, facer outra cousa ao respecto; mais decida ela unha cousa: nunca xa máis parecerme fermosa, (e) eu decidirei non a amar.