(I) A cousa que máis me debía valer coa miña señora, esa é a que me fai máis mal: o servizo e o moito amar e a moi grande humildade; non me vos pode acusar doutra cousa que sexa certa, nin tampouco ela está contrariada por outra cousa.
(II) Nunca lle procurei outro pesar, agás o de amala moito, e tenme por iso en tal coita que non sei que facer; se eu lle merecese mal, o que non lle merecerei, cando eu pouco valese, non me daría nada.
(III) Cando agora que non lle sei merecer mal (a ela) o meu servizo non me rende froito e non me vale, (ela) nunca me fará ben, penso eu; mais dígalle ao seu marido que non a garde de min xa, porque errará se ma tivese gardada.
(IV) Fará mal se ma ocultar, pois non vou a onde ela está; e xúrovos, abofé: desde que ela me fixo voltar nunca houbo un día en que eu a vise, xa que (ela) sentiría un gran pesar, nin vin a súa criada (1) que con ela adoita estar, e (a quen) lle diría o meu mal, pois esta é a súa confidente; (2) e, se me quixese axudar Elvira, ben faría, e que Deus a axude!