(I) –Ai meu amigo, e meu lume e meu ben, véxovos agora moi triste e por iso quería saber de vós ou de alguén que é isto ou por que estades así.
 –Por Deus, señora, direivos unha cousa: mal estou eu se vós non o sabedes.

(II) –Andades moi triste, desde hai moito tempo, e non sei por que nin por que non; dicídeme agora, así Deus vos perdoe, que é isto ou por que estades así. 
–Por Deus, ai coita do meu corazón, mal estou eu se vós non o sabedes.

(III) –Vós andades triste, e eu ando triste porque non sei se iso volo provoca a coita de amor, ou que é isto ou por que estades así. 
–Por Deus, ai moi fermosa señora miña, mal estou eu se vós non o sabedes.

(IV) –Andades moi triste e eu non sei o porqué, xa que non [...]; dicídemo, e que non vos sexa penoso: que é isto ou por que estades así. 
–Por Deus, señora, co meu sufrimento e co meu mal estou se vós non o sabedes.