(I) Ai meu amigo e meu señor e lume destes ollos meus, por que non quere agora Deus que teñades o pracer de vivir comigo, como eu o tiven, desde que vos vin, de vivir convosco, amigo?    

(II) E consideraría gran razón, pois vos eu teño tal amor, que tivésedes hoxe, como eu teño, coita no voso corazón de vivir comigo, como eu o tiven, desde que vos vin, de vivir convosco, amigo.

(III) O que me deu esta coita por vós foi, e Deus, que me fixo, El me procure algunha vez que tal desexo vos vexa eu de vivir comigo, como eu o tiven, desde que vos vin, de vivir convosco, amigo.