(I) Algunha vez dixen no meu cantar que non querería vivir sen señora, e, porque agora abandonei o trobar, moitos téñenme por afastado do amor e critícanme polo que dixen, que non quería vivir sen señora así como agora me afastei do amor.

(II) Xa quixera eu ficar calado co meu mal, mais que poderei facer con tantos censuradores? Heilles de mostrar os meus sentimentos, para que non pensen que vivo sen amor, pois teño unha señora que me ten no seu poder e sabe que a sei amar, mais eu ben sei que por iso lle causo pesar.

(III) E se eu trobar, sei que lle pesará, xa que lle pesa que a ame, e, se alguén me desamase, causaralle pracer ouvir o mal que me vén por causa do amor, e tamén lle pesará a quen me quixer ben: por iso non trobo, porque non me é preciso, mais, que eu non ame, iso nunca ocorrerá!

(IV) E o meu trobar, sei eu que non me ten proveito senón por unha cousa: por se queixar un da gran coita que ten, xa que semella que diso lle vén algún gozo; mais, se eu mostrar e dixer a miña coita, e logo iso causase pesar á miña señora, sufrirei unha coita que non terá igual.

(1) E de tal coita, en canto eu puider, sempre me hei de gardar, e o que tiver bo xuízo, despois de que o souber, nunca me criticará por iso.