(I) Amiga, sexan dadas grazas a Deus, porque o meu amigo me vai vir; mais moi ben podedes crer, cando o vexa cos meus propios ollos, que poida aquel día ver que nunca vin un maior pracer.

(II) Teña Deus por iso a miña gratitude, porque o fai vir aquí; mais podedes crer por min, cando eu vir o namorado, que poida aquel día ver que nunca vin un maior pracer.