(I) Amigo, desde que non vos vin nunca folguei nin durmín; mais a partir de agora, porque vos vexo, folgarei e sentirei alegría por min, pois vexo canto ben teño.

(II) Despois que non vos puiden ver, xa nunca máis tiven lecer; e, cando Deus vos quixo traer, porque vos vexo, folgarei e sentirei gozo por min, pois vexo canto ben teño.

(III) Desde que non vos vin, non sentín pracer por nada e perdín a razón; mais, porque vos vexo, folgarei e verei o meu ben todo, pois vexo canto ben teño.

(IV) Práceme tanto vervos que é, de feito, demasiado; mais, cando Deus me concede este ben, porque vos vexo, folgarei e sentirei moito gozo, pois vexo canto ben teño.