(I) Amigos, penso sempre na miña señora para lle dar alegría, así Deus me ampare, mais direi o que me acontece ao pensar: teño que pensar en pensar o (que é) mellor, pero pensando non podo saber como podería obter o ben dela.
(II) E o pensamento que eu pensei penseino desde aquel día en que vin a miña señora; despois pensei así en pensar sempre, por pensar diso o mellor, e pensei, pero pensando non podo saber como podería obter o ben dela.
(III) E tanto pensei xa en se a miña señora me faría ben que non hai pensamento igual; non deixaría de pensar por ver se podería pensar o mellor, pero pensando non podo saber como podería obter o ben dela.
(1) Por San Servando, mentres eu viva, penso na miña señora, e penso en morrer.