(I) Amigos, desde que me afastei da miña señora e non a vin, nunca fun feliz nin durmín nin sentín gusto por cousa ningunha: todo este mal sufro e sufrín desde que me vin de Santarém.

(II) De tal forma me ten sometido Amor por ela, por Deus, que me sinto mal comigo mesmo, e, se non a vou ver, perderei o xuízo: todo este mal sufro, e maior, desde que me vin de Santarém.

(III) O seu fermoso semblante faime vivir en tal coita que non podo nin sei dicir, e morro amándoa: isto me fai Amor sufrir desde que me vin de Santarém, (1) onde ela está, e desexando o seu ben perdo o meu xuízo.