(I) Amigos, non podo eu negar a gran coita de amor que teño, pois sandeu me vexo andar e con sandice o direi: os ollos verdes que eu vin me fan agora andar así.

(II) Porén, calquera comprenderá cales son estes ollos, e diso alguén se queixará; mais a min xa, quer morra quer non, os ollos verdes que eu vin me fan agora andar así.

(III) Mais quen xa non ten siso non debía perder nada por dicir algo con insensatez, e con insensatez digo eu xa: os ollos verdes que eu vin me fan agora andar así.