(I) Cada vez que vén aquí o meu amigo dime, ai amigas, que perde a razón por min e di que morre (esperando) polo meu ben; mais eu penso que non é así como di, pois nunca lle vexo sufrir morte nin tampouco o vexo nunca ensandecer.

(II) El chora moito e comeza a xurar que está louco, e quere convencerme de que morre por min, e, pois non quixo morrer, sei eu moi ben que non ten outra cousa que facer, pois nunca lle vexo sufrir morte nin tampouco o vexo nunca ensandecer.

(III) Vexamos agora o que nos dirá, cando viñer vivo e non for sen xuízo; direille eu tamén: «Non morrestes de amor!»; mais ben pode esquecerse de tratar comigo, pois nunca lle vexo sufrir morte nin tampouco o vexo nunca ensandecer.

(1) E xa nunca máis me fará crer que por min morre, agás se morrer.