(I) Como ousará presentarse ante min o meu amigo, ai amiga, por Deus, e como ousará ollar estes ollos meus se Deus o trouxer por aquí, pois xa hai tanto tempo que nos veu ver a min e aos meus ollos e á miña fermosa figura?

(II) Amiga, ou como se atreverá a simplemente ousar ollarme cos seus ollos se os meus vir alzar un pouco, ou como o pensará sequera, pois xa hai tanto tempo que nos veu ver a min e aos meus ollos e á miña fermosa figura? (III) Porque sei que non terá el por sensato, aínda que me ame moito, o ousar ollarme nin chamarme «señora», nin sequera se lle ocorrerá pensalo, pois xa hai tanto tempo que nos veu ver a min e aos meus ollos e á miña fermosa figura.