(I) Desde o día en que eu amei a miña señora e a quixen máis que a min nin a outra cousa, sempre me esforcei en lle causar un maior pesar; mais agora non saberei que facer cando, contra a miña vontade, terei que lle causar pracer. 

(II) E mostrareivos o pracer –pois nada ocultarei– que lle fixen: que non puiden, despois de a ver, querer ben nin amar outra cousa, este é o pesar que lle fixen; mais un gran pracer lle farei agora cando me terei de ir lonxe do lugar onde eu adoitaba vela. 

(III) E ben pode crer unha cousa a miña señora, se o tiver a ben: que após eu ter feito isto, nunca existirá cousa ningunha que me sexa moi difícil de acometer se eu podo facer isto, mais coido que non poderei.