(I) De tal maneira me vén gran mal que nunca así o vin vir a outro, desde que nacín, e direivos agora, se vos prouguer, de que maneira me vén: vénme mal porque quero ben a miña señora por dereito de liñaxe, (II) que eu amo máis que a min nin a ningunha outra cousa, e acho que nesta situación teño dereito a amar tal señora máis que a min; e é erro dela se me falla, porque eu non debía saír prexudicado por obrar moi conforme a dereito, mais a min o dereito non me ampara.
(III) E pois nin dereito nin señor me amparan nesta situación, que farei? A quen nesta situación me der consello tereino por moi bo conselleiro, porque ela non mo quere dar nin eu a podo deixar: e cal é aquí a mellor solución?
(IV) Esforzarme e sufrir o pavor é o mellor remedio que coñezo, e dicirlle a inxustiza que sufro por iso e non lla ocultar, cando vaia alí, e ela que faga como vir: que me mate ou que me ampare, por calquera das dúas opcións sentirei agrado.