(I) –Dicide, miña nai, por que me metestes en tal prisión e por que empecestes que poida ver o meu amigo?
–Porque, miña filla, des que o coñecestes nunca fixo outra cousa que esforzarse por vos afastar de min.

(II) E sei, filla, que vos ten enganada coas súas cantigas, que non valen nada, que calquera lle podería desfacer.
–Non din iso en ningures, miña nai, os que entenden ben de trobar.

(III) Sacádeme, miña nai, destas paredes, e verei o meu amigo, e veredes que logo me someto ás vosas ordes.
–[...] nin me veñades tal petición facer, (IV) porque eu ben sei as súas verdadeiras intencións, e sodes vós, filla, de tal liñaxe que el debía ser servo voso.
–Pensades vós, miña nai, que el é tan astuto que me podería enganar a min dese xeito? 

(1) Sacádeme, miña nai, destas prisións, que non tendes nada que temer.

(2) –Filla, coñezo ben os vosos corazóns, que non queren sufrir pesar.