(I) Din, señora, que eu non podo ver ben e, por vos non mentir, é unha gran verdade, cando eu teño que vivir noutro lugar sen vós que non podo ter ben; mais, señora miña, direivos unha cousa: cando vos vexo, moi(to) ben vexo.
(II) Atácanme a min e ao meu entendemento e din que non vexo ben, señora, e é verdade, sede sabedora diso, cando noutro lugar eu teño que vivir sen vós; mais, señora miña, direivos unha cousa: cando vos vexo, moi(to) ben vexo.
(III) Non quero eu crer que hei de recibir ben, e, miña señora, quérovos dicir outra cousa: vexo moi pouco, e sei que vexo mal cando non vexo a vosa fermosa figura; mais, señora miña, direivos unha cousa: cando vos vexo, moi(to) ben vexo.