(I) Doncela, calquera que repare en quen vós sodes e no voso estatus e na aparencia que Deus vos quixo dar, poderá entender, así o creo eu, que, xa que vos queren casar, non pode haber ningún impedimento para iso, agás se for pola vosa neglixencia.
(II) E quen ben vir o voso porte e as feituras e a aparencia que vós tendes ben poderá entender en todo isto, por canto eu sei, que alí onde vós queredes casar nada impedirá que casedes, agás por serdes vós neglixente, (III) pois coñezo outra de menos donaire e de menor categoría que vós, certamente, que, pola dilixencia que puxo na intención de casar cedo, non tivo ningún contratempo; por iso vos cómpre, se queredes casar, que de neglixente que sodes, sexades dilixente, sen máis desatinos.