(I) Abofé que me parece, amiga, que sen dúbida tendes queixa do voso amigo, que está aquí, e nin por el nin por vós sei o porqué (desa queixa), mais quérovos agora aconsellar ben: facede ambos, neste asunto, o que eu vos mandar.

(II) E, amiga, claramente, este acordo débese cumprir, sen dúbida, porque vexo que vós tendes queixa grande del e el de vós, e penso que iso está mal, mais quérovos agora aconsellar ben: facede ambos, neste asunto, o que eu vos mandar.

(III) Saña de amigos é: non estará ben e sei que faredes o mellor ao respecto –aínda que vos vexo, amiga, terlle desamor–, e isto (facer o mellor) vos convén, mais quérovos agora aconsellar ben: facede ambos, neste asunto, o que eu vos mandar.

(1) E mal lle veña a quen non acatar entre vós ambos o que eu mandar!