(I) Teño eu moita razón en querer mal a estes meus ollos, mentres eu viva, porque vos foron ver, miña señora, xa que despois, así Deus me perdoe, nunca puiden sentir gozo por outra cousa agás por pensar en vós, ai miña señora!

(II) Deses vosos ollos e destes meus veume sempre coita e pesar, desde que os meus foron mirar os vosos, porque, desde entón, así me valla Deus, nunca puiden sentir gozo por outra cousa agás por pensar en vós, ai miña señora!