(I) O meu amigo, amigas, fixo o seu cantar, abofé, cunha argumentación moi boa e sen finximento, e compúxolle unha fermosa melodía, e unha dona quíxollo coller (para si); mais eu sei ben por quen se fixo o cantar, e o cantar valería de vez.

(II) Así que lle eu oín este cantar, logo entendín eu por quen foi feito e ben sei por quen non, e unha dona o quere para si; mais eu sei ben por quen se fixo o cantar, e o cantar valería de vez.

(III) Eu entendín moi ben no cantar como e por quen foi feito, e o cantar está ben gardado e unha dona pensou que era para ela; mais eu sei ben por quen se fixo o cantar, e o cantar valería de vez.