(I) Miña señora, ningún pracer me dará xa un gran pracer sen o voso ben, pois outro ben non me fará perder a coita mentres eu viva, e quen viva ha de me crer isto despois.

(II) Que má decisión tomei aquel día en que vos tomei a vós por señora, pois, miña señora, sempre eu a miña morte desexei: busquei o meu mal porque pensei en vos amar, mais que farei?

(III) Que farei eu con tanto mal, porque todo o voso ben é o meu mal? Xa que é así, morrer así como o vasalo a quen o seu señor non o ampara perante unha coita tal que nunca tal sufriu ningún outro home, de amor nin doutra cousa (IV) como (o feito de) que Deus me fai desexar o voso ben para desexar a miña morte, mais eu sei que, pois Deus non me quere librar de pensar en vós, conforme eu penso, a morte non me ha de levar.