(I) Martín Moxa, que a miña alma se condene se vós pecastes polo foder nin polos bos fillos que vós facedes; mais pecastes pola herba que comestes e que vos fai vivir tanto tempo que podedes saber moi ben cando naceron Adán e Eva.
(II) E tampouco polos fillos xa barbados non vos considero por iso moi pecador, senón polo moito tempo xa pasado de que tendes memoria, e sodes aínda novo; dicide agora, así vexades pracer: de que idade podiades vós ser cando Almanzor alí causou estragos?
(III) E por que a xente sen xuízo fale mal non tendes por que vos incomodar nin sentir pesar, pois non o din senón por perfidia; dicídeme agora, así Deus vos perdoe, canto tempo antes de que Deus encarnase en Santa María nacestes vós?