Don Gil precisaba dun falconciño bornil que non voase nada nin cazase, e (II) un galguiño ruín que non cazase unha lebre de mil, mais que rabexase e ladrase, e (III) un podengo de Santo Estevo de Ribas de Sil que custase un maravedí, que lle mexase cando achase unha lebre, e (IV) polainas de coiro de xavarín que lle chegasen ao cadril [...] cando levantase unha lebre.