(I) Meus amigos, pésevos o meu mal e da gran coita que me fai sufrir unha dama que me ten no seu poder e por quen morro; e, xa que ela non me auxilia, morrerei eu, amigos, por iso, pois xa perdín o sono e a razón (II) por (desexar) o seu ben; e Deus non mo quere dar, senón unha gran aflición, en que sempre vivín desde que a vin a ela, a quen vin para a miña desgraza; e, xa que eu vivo tan a meu pesar, morrerei eu, amigos, por iso, pois xa perdín o sono e a razón (III) polo seu ben, que desexo, e non recibo senón unha gran aflición que ela me deu xa; e se máis vivo, máis mal me fará, e xa que eu tan ben coñezo a miña situación, morrerei eu, amigos, por iso, pois xa perdín o sono e a razón.
(1) E infeliz eu, que me vén moito mal porque amo unha moi nobre dama.