(I) Miña señora, quen de min vos garda, prívame a min, e comete un erro, de recibir ben e nin se decata de que fai un despropósito; mais aquel que vos garda en feliz día naceu se cos seus ollos ben contempla o voso corpo ben feito.

(II) Se eu fose o que vos leva, ergueríame en bo día, porque non faría unha má escolla doutra (muller), e máis vos diría: porque vós levades vantaxe en ser mellor que as outras, por iso son eu o que leva por vós coitas noite e día.

(III) Miña señora –que hoxe me manda–, a vós fixen unha demanda certamente porque a vós as miñas demandas nunca vos importaron nada de nada; mais unha cousa sei, así Deus me valla: que aquel que vos manda, aínda que convosco manda, por vós (manda) pouco ou nada.