(I) Por Deus, hai moito tempo que non vexo a que posúe máis beleza de entre todas as cousas, e se ela se me queixase por isto sería xusto, porque eu o merecín; e mesmo podería chamarme desleal por ter vivido sen ela todo este tempo. 
(II) E, pois me atrevín a vivir sen a ver, polo que me comportei moi mal, fai ben se ten má vontade ao meu respecto pola insensatez que cometín; e (estou) con tal coita e tan grande, se non me vale Deus ou a mesura da miña dama, nada me pode valer, (III) porque desde o día en que marchei da presenza da miña señora, debo morrer, porque vivín tanto tempo sen tornar ao lugar onde ela está: se por iso se enfadou comigo e non me concede a súa compaixón, que será de min, infeliz?