(I) Moitos me din que servín de balde unha doncela que teño por señora; pódeno dicir, mais, grazas a Deus, eu podo facer saber a quen quixer que non é así, porque, así me veña ben, non é de balde, pois deume a cambio moi grande afán e desexo e preocupación (II) que por ela levei despois de a ver, polo que vivo, amigos, na maior coita do mundo, pois, infelizmente, eu sempre recibín desamor por amar; da miña señora todo este mal me vén e outra cousa me fixo peor, porque me fixo servir a quen sirvo e non ser amado (III) por iso; mais eu, que en mal día nacín, tiven que recibir isto da mellor (dona) das que Deus fixo, e non outro recoñecemento; outra cousa me acontece tamén pola que me vai peor: señora en quen Deus nunca puxo mal por nada foima dar a min, pola que perdín o siso e pola que morro así desamparado (1) do ben, pois, por Deus, que me ten no seu poder, quen a doncela vexa ficará así como eu fiquei: por unha gran coita coitado.