(I) Vexo eu moitos que din ser coñecedores dos meus asuntos e que non o son, certamente, nin nunca o foron nin o serán; e xa que respecto a eles estou así (como digo), non saben de min tanto que poidan saber cal é a dama que me fai morrer, (II) pois eu sempre me precavín de tal forma que non soubesen do meu mal nin do meu ben, e agora fanse coñecedores dese asunto; mais, aínda que pensan que saben canto eu sei, non saben de min tanto que poidan saber cal é a dama que me fai morrer.

(III) Diga por aí cada un o que quixer, pois eu sei como me vai con eles: ben, grazas a Deus, que me gardou diso de xeito que, se este asunto non se souber por min, non saben de min tanto que poidan saber cal é a dama que me fai morrer.

(1) E moito saben se nunca o poden saber por min nin por o eu dicir!