(I) Non coñezo no mundo quen se me poida comparar mentres me for como me vai, porque eu xa morro por vós e, ai miña señora branca e vermella, queredes que vos lembre cando vos eu vin en saia? Mal día me levantei porque entón non vos vin fea!

(II) E, miña señora, con saio groseiro pasei moi mal día, ai! E a vós, filla de don Paai Moniz, parécevos ben que eu reciba de vós un manto luxoso? Porque eu, miña señora, de cousas de valor nunca recibín nin recibo de vós o que vale unha correa.