(I) O meu amigo, amiga, que tanto ben me facía, fíxome promesa e xuramento de que me vería antes de partir, e vaise agora de camiño, e sempre así me mente e non me ten vergoña: non me viu máis de un día e marcha para Cataluña!

(II) Nunca vistes, amiga, todo aquilo que o amigo vería, porque me xurou que nunca xa de min se separaría e as mentiras que el me dixo foron máis dun cento, e sempre así me mente e non me ten vergoña: non me viu máis de un día e marcha para Cataluña!

(III) Non sabedes, amiga, como el me xurou que nunca se afastaría de min sen o meu consentimento, e o hipócrita mentiume cen veces ou máis, e sempre así me mente e non me ten vergoña: non me viu máis de un día e marcha para Cataluña!