(I) Ben vexo agora, miña señora, que de nada me vale que o meu corazón só pense en vós, senón que o peor que vós me poidades facer mo faredes con todo o voso poder, (II) porque non espero eu de vós outra cousa nin se me pasa pola mente, así Noso Señor me perdoe, agás que aquel maior mal que vós me poidades facer mo faredes con todo o voso poder.

(III) E nin sequera se me ocorre pensar en obter algún día o voso ben, pois estou certo dunha cousa: que o maior mal e o maior pesar que vós me poidades facer mo faredes con todo o voso poder, (1) porque Deus vos deu o poder para o facer e a vontade de mo facer.