(I) Os que viron un moi gran pesar como eu vexo da (dona) que amo, porque sei que morreron por iso, estou marabillado de min: pois vexo todo canto temín, como é que non morro se teño de morrer?

(II) Da miña señora e do meu corazón, porque Deus xa me fixo ver todo aquilo polo que eu debería morrer logo, marabíllome e teño moita razón: pois vexo todo canto temín, como é que non morro se teño de morrer?

(III) Porque pensaba que, se vise un pesar de todos cantos agora vexo da miña señora, morrería polo menor deles, fago ben en me marabillar: pois vexo todo canto temín, como é que non morro se teño de morrer?

(1) E xa que nin a coita que sufro nin Deus non me poden matar, endexamais morrerei.