(I) –Por Deus, amiga, sabedes como podería enviar un recado ao meu amigo, que non pode falar comigo e morre por iso de pesar? E ben vos digo que, se el morre así, non vivirei máis despois.

(II) –Amiga, eu ben sei que o meu amigo non pode encontrar a forma de falar comigo, e eu tiven enxeño e fíxenlle facer por outra dona un moi bo cantar, e, despois que trobou por aquela dona, cada vez que quixo sempre falou comigo.

(III) –O meu amigo non é trobador, mais tan grande é o ben que el me quere que tomará outra (muller) como namorada e trobará (por ela) se eu llo dixer; mais, amiga, por quen saberá que eu llo mando, ou quen llo dirá?

(IV) –Eu, amiga, fareille saber que, logo que el fixer un cantar por outra dona e depois for como seu (servidor), que falará convosco cando quixer; mais é mester que el llo faga crer ben, e que vós non teñades ciúmes por iso.

(1) –Amiga, por causa dos ciúmes é todo o mal que eu teño, nunca máis lle terei xa ciúmes.

(2) –Convenvos moito, porque volo han de descubrir se lle tiverdes ciúmes, e hanvos de vixiar.