(I) Por Deus, amiga, canto eu temín do meu amigo todo me acontece hoxe, pois temín que el me amase como me ama polo que vos direi: eu, desde que nacín, nunca sentín amor nin quixen ter namorado, e el tomoume á forza por súa señora contra a miña vontade, e morrerá por iso.

(II) E non se pode afastar dos que falan comigo, seino eu, nin actuar discretamente, para que eu non lles fale doutro asunto con tal de ouvir falar de min, e xa me lle asañei porque o fixo, e el nunca ouviu nada que lle causase maior pesar, mais non puido facer outra cousa; mais ese pouco tempo que el estea vivo heille facer (sentir) o que el me fai sentir.

(III) E Deus sabe o pesar que eu sinto por iso, mais non se pode gardar dun pesar moi grande senón quen se del quere gardar; mais eu sempre me gardei de tal asunto o máis que puiden e non sentín agrado por iso; mais el mátame porque quere morrer por min, certamente, e o que aínda me parece peor, non pode apartar o seu corazón diso.

(1) E ten unha coita tan grande por me ver que lle han de descubrir este asunto.