(I) Por Deus, amigas, xa non me ama o meu amigo, pois agora ficou alí de onde eu me vin e outra o mandou (ficar); e direivos, amigas, unha cousa: se el me amase como soía, amigas, xa estaría agora (aquí) comigo.

(II) E xa o seu corazón está ben compensado, pois el ficou alí onde lle dei a miña cinta [...] e, amigas miñas, así Deus me perdoe, se el me amase como soía, amigas, xa estaría agora (aquí) comigo.

(III) El fíxome chorar moito co gran pesar que hoxe me fixo sentir cando eu dixen (outro me ouvira dicir tal!), ai amigas miñas, así Deus me valla: «se el me amase como soía, amigas, xa estaría agora (aquí) comigo».