(I) Por Deus, coitada vivo, pois non vén o meu amigo: pois non vén, que farei? (Ai) cabelos meus, con seda non vos atarei!

(II) Pois non vén de Castela, non está vivo, ai infeliz, ou mo detén o rei: (ai) toucas miñas de Estela, eu nos vos vestirei!

(III) Aínda que semello alegre, non sei que facer: amigas, que farei? En vós, ai espello meu, eu non me verei!

(IV) Deume el estas doas moi belas, ai doncelas, non volo negarei: (ai) miñas cintas das fibelas, eu non vos cinxirei!