(I) Por Deus, señora, quérome eu ir e véñome despedir de vós, e, para que teña algo que vos agradecer, crédeme agora unha cousa: que me quero afastar de vós mais non quero (deixar) de vos moito amar.

(II) Desde o día en que nacín, nunca un pesar tan grande vin como o que sinto ao partir de aquí, onde, señora, vos fun ver; e parta eu agora así, mais non (deixarei) de vos amar.

(III) Agora xa me afastarei de vós, señora, que sempre amei, e crédeme o que vos direi: que nunca vin un pesar maior que o de partir, e afastareime de vós, mais non de vos amar.