(I) Por Deus, señora, en gran coita estarei agora cando eu me afaste de vós, porque de ningunha outra cousa no mundo hei sentir gusto; e, miña señora, obrarei xustamente, despois de eu afastar de vós os meus ollos e non ver os vosos moi fermosos.

(II) E moi ben me debedes crer que será a (causa da) miña morte, e éme necesaria, desde o momento en que eu non vos puider ver; nin Deus, señora, non me deixe vivir, despois de eu afastar de vós os meus ollos e non ver os vosos moi fermosos.

(III) Aínda que eu sei que fago unha loucura por vos amar, porque, desde que vos vin, en moi gran coita estiven, señora, desde ese momento; mais que hei facer, ai miña luz e meu ben, despois de eu afastar de vós os meus ollos e non ver os vosos moi fermosos?

(IV) E, xa que Deus vos fixo ser a máis fermosa de cantas outras hai no mundo, para o meu mal e do meu corazón, como hei de sentir xa gusto polo mundo, despois de eu afastar de vós os meus ollos e non ver os vosos moi fermosos?