(I) –Pedro Amigo, quero agora saber unha cousa de vós se a puider saber: entre o home plebeo que vai amar unha dama nobre, de quen nunca espera ser correspondido, e o (home) nobre, que outrosí ama unha muller de condición plebea, cal destes dous é de peor xuízo?
(II) –Joan Baveca, todos concordan co home moi nobre e eu quero concordar logo con el; mais por ignorante vos teño agora, porque non sabedes cal ten peor siso (e, cando eu volo dixer, vós darédesme a razón) e porque sabedes que eu sei quen (é): o home plebeo é de peor xuízo.
(III) –Pedro Amigo, desde aqui é tenzón, pois non quero concordar convosco: o home plebeo a quen Deus quere dar o pensamento, nalgunha ocasión, de amar a unha dama nobre, este non coida facer o peor; e quen ama a unha muller plebea hai moito tempo non pode facer senón mal.
(IV) –Joan Baveca, saístesvos do asunto sobre o que antes me preguntastes, pois un home de moi boa condición (nobre) non pode errar en obrar ben, así Deus me perdoe: o home plebeo que vai pór o seu amor alí onde non ten ningunha esperanza, este fai mal, así Deus me perdoe, e este é louco e esoutro non.
(V) –Pedro Amigo, non vin un home plebeo perder por servir unha dama nobre, mais vin sempre louvarllo e agradecerllo; e o home nobre, desde que ten xunto de si unha muller plebea e nada máis lle agrada, e xa que el ten capacidade para entender o ben e o mal e a pesar diso non a afasta de si, canto mellor é (a súa condición) tanto máis erra nesa cuestión.
(VI) –Joan Baveca, desde que nacín sempre vin isto e ouvín razoar sobre o home moi nobre: que lle sae ben sempre o que fai; mais crédeme a min: o home plebeo que non quere servir unha muller da súa mesma condición e serve unha señora tal por que o consideren de pouco siso, para min, canto mellor é ela, tanto máis erra el niso.
(1) –Pedro Amigo, iso non quere dicir nada, pois o que serve o ouro e non di outra cousa, semella avarento; e remate esta tenzón por aqui.
(2) –Joan Baveca, non me parece mal que remate, pois o ouro serve aquel que nunca pode valer máis por servir; e xúlguennos por esta tenzón até aquí.