(I) Aínda que eu vexo damas que son moi fermosas e falan moi ben e de fermoso ollar, non por iso podo perder o desexo pola que oxalá Deus non me mostrara cando ma mostrou, para o meu mal, pois desde entón nunca estiven ledo e, cavilando niso, perdín o desexo de todo canto me gustaba.
(II) A que vin ser máis fermosa de cantas no mundo puiden achar, esa fun eu de todas as do mundo escoller [...] e, xa que Deus ma fai desexar así, non me fixo El, senón para o meu mal, acometer o que non hei de acabar.
(III) Se eu fose tal señora amar que puidese morar na terra dela, a quen me atrevese a dicir a miña coita, logo eu podería soportar o meu mal; mais amo unha señora tal que, desde que a vin, sempre sufrín gran coita por ela, aínda que nunca lle ousei falar diso.