Pois a min non me quere deixar Amor e dáme esforzo e esperanza, mal veña a quen desesperar del, (I) pois por amor eu coido valer máis, e os que del están desesperados non poden nunca recibir ben ningún nin facer ben; e por esta razón con amor quérome alegrar, e quen busca tristeza ou infortunio non lle dea Deus outra cousa, xa que gusta diso. Pois a min non me quere deixar Amor e dáme esforzo e esperanza, mal veña a quen desesperar del.

(II) Amor faime amar unha señora tal (que é a) máis fermosa de cantas eu hoxe coñezo, e faime alegre e faime trobador pensando sempre no ben; e máis vos direi: cando outros deixaron de trobar trobo eu, e non por antollo, senon porque sei amar lealmente. Pois a min non me quere deixar Amor e dáme esforzo e esperanza, mal veña a quen desesperar del.

(III) Censúranme os que non teñen amor e non se censuran a si mesmos (vede que mal!), porque trobei tanto por unha señora, certamente, que de beleza vale por cantas eu coñezo, e de mesura e de ben falar e de todo ben, sen dúbida: tal amo eu e por seu (servidor) quero andar. Pois a min non me quere deixar Amor e dáme esforzo e esperanza, mal veña a quen desesperar del.