(I) Por Deus vos rogo, miña señora, que non deixedes, se vos prouguer, que o voso amor me mate, e, se me quixerdes amparar de morte, ampararedes así un voso home –se me amparardes a min– que nunca vos causou pesar.

(II) E se quixerdes, miña señora, deixarme en poder de Amor, hame de matar el, logo que isto aconteza; e quen vos vir desampararme a min, que fun voso desde que vos vin, pensará que faredes así a quen a vós regresar.

(III) E se contra vós non me tiver proveito o moito que vos amo, hame matar o voso amor por iso, e a min serame moi necesario, porque hei perder logo a coita; mais da morte de que eu morrerei se garde quen vos ben quixer.

(IV) E quererase gardar de vós quen souber da miña morte, e penso que procederá asisadamente; e se non se puider gardar, recibirá de vós canto eu recibo: unha coita tal de que eu ben sei que morrerá quen a tiver.