(I) Por vós, señora fermosa, des que vos vin, Amor faime vivir sempre coitado; porén, cando penso tamén en cal señora me fixo e fai amar, logo penso que quería amarvos máis cando penso tamén no mal que diso me vén.

(II) por vós, a quen pesa que vos ame; alí me pesa de vos amar, mais, ao pensar no valor e na beleza que vos Deus deu, logo alí teño de pensar que quería amarvos máis cando penso tamén no mal que diso me vén.

(III) por vós, señora, a quen Deus, polo meu mal, me vos fixo tan ben coñecer; pero sabede que, se eu teño algo de valor ou doutro ben, é por vós, e non por outra cousa, que quería amarvos máis cando penso tamén no mal que diso me vén.