(I) Cando eu coñecín a miña señora e vin a súa fermosura e o moito ben que Deus lle quixo dar para o meu mal, logo entendín que me verían ensandecer por ela e levar e padecer grandes coitas.

(II) Aínda que eu comprendín, cando catei os seus ollos, que por ela e non por outra cousa me verían morrer –porque non me fun logo nese momento a onde non a vise– e aínda que receei o mal que hoxe sufro, (III) tiven moito temor, mais pensei eu –con moi mal xuízo que tiven entón– que podería soportar moi ben as coitas que levei por ela no corazón; e tenteino e despois, cando me quixen afastar de alí, non se deu a ocasión (1) de me ir de alí, porque eu non puiden pensar noutra cousa desde entón.