(I) Cando o outro día se foi de aquí o meu amigo, eu rogueille por Deus, chorando moito os meus ollos, que non tardase, e el díxome así: que nunca Deus lle dese ben de min se el non viñese moi cedo, e non vén.

(II) Cando se foi o outro día, que non o puiden evitar, díxenlle eu que se quixese tardar moito, que nunca podería falar comigo, e el díxome entón que nunca Deus lle dese ben de min se el non viñese moi cedo, e non vén.

(III) Non sei cal é ou cal pode ser a causa pola que non vén, despois de llo eu rogar, pois el díxome como vos direi e (nas súas palabras) non dixo nada de non poder: que nunca Deus lle dese ben de min se el non viñese moi cedo, e non vén.

(IV) Non sei que dicir, tal é o meu desagrado, de como me fallou o meu amigo, pois el díxome cando se foi do meu lado –e non puxo como excepción a morte nin ningunha outra cousa– que nunca Deus lle dese ben de min se el non viñese moi cedo, e non vén.